ไม่มีคำจำกัดความที่เป็นสากลของทัศนศิลป์แม้ว่าจะมีฉันทามติทั่วไปว่าศิลปะคือการสร้างสรรค์สิ่งที่สวยงามหรือมีความหมายโดยใช้ทักษะและจินตนาการ ความหมายและคุณค่าของผลงานศิลปะมีการเปลี่ยนแปลงตลอดประวัติศาสตร์และในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน ภาพวาดของ Jean Basquiat ที่ขายในราคา 110.5 ล้านดอลลาร์
ในการประมูลของ Sotheby ในเดือนพฤษภาคม 2017 จะมีปัญหาในการหาผู้ชมในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอิตาลีอย่างไม่ต้องสงสัย วิธีการกำหนดศิลปะ
นิรุกติศาสตร์ คำว่า “ศิลปะ” เกี่ยวข้องกับคำภาษาละตินว่า “ars” หมายถึง ศิลปะ ทักษะ หรืองานฝีมือ การใช้คำนี้เป็นที่รู้จักครั้งแรกมาจากต้นฉบับของศตวรรษที่ 13 อย่างไรก็ตาม คำว่าศิลปะและรูปแบบต่างๆ (อาร์เทม เอิร์ต ฯลฯ) อาจมีอยู่ตั้งแต่การก่อตั้งกรุงโรม ปรัชญาศิลปะ คำจำกัดความของศิลปะได้รับการถกเถียงกันมานานหลายศตวรรษในหมู่นักปรัชญา “ศิลปะคืออะไร” เป็นคำถามพื้นฐานที่สุดในปรัชญาของสุนทรียศาสตร์ ซึ่งจริงๆ
แล้วหมายถึง “เราจะกำหนดสิ่งที่เรียกว่าศิลปะได้อย่างไร” นี่แสดงถึงสองคำบรรยาย: ลักษณะสำคัญของศิลปะ และความสำคัญทางสังคม (หรือขาดมัน) คำจำกัดความของศิลปะโดยทั่วไปแบ่งออกเป็นสามประเภท: การเป็นตัวแทน การแสดงออก และรูปแบบ
ศิลปะเป็นตัวแทนหรือละครใบ้ เพลโตได้พัฒนาแนวคิดเรื่องศิลปะขึ้นเป็นครั้งแรกว่า “เลียนแบบ” ซึ่งในภาษากรีกหมายถึงการคัดลอกหรือเลียนแบบ ด้วยเหตุนี้ ความหมายหลักของศิลปะจึงถูกกำหนดมาเป็นเวลาหลายศตวรรษแล้วว่าเป็นตัวแทนหรือการจำลองแบบของบางสิ่งที่สวยงามหรือมีความหมาย จนกระทั่งประมาณปลายศตวรรษที่สิบแปด งานศิลปะได้รับการประเมินโดยพิจารณาจากความเที่ยงตรงของผลงานศิลปะ คำจำกัดความของ “ศิลปะที่ดี” นี้มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อศิลปินสมัยใหม่และร่วมสมัย ดังที่กอร์ดอน เกรแฮมเขียนไว้ว่า “มันชักนำผู้คนให้ให้ความสำคัญ
กับภาพที่เหมือนจริงมาก เช่น ภาพโดยปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่—มิเคลันเจโล, รูเบนส์, เบลาสเกซ และอื่นๆ—และตั้งคำถามเกี่ยวกับคุณค่าของศิลปะ ‘สมัยใหม่’— การบิดเบือนภาพแบบเหลี่ยมของปิกัสโซ บุคคลแนวเซอร์เรียลลิสต์ของแจน มิโร บทคัดย่อของคันดินสกี้ หรือภาพวาด ‘แอ็กชัน’ ของแจ็คสัน พอลล็อค” แม้ว่าศิลปะการเป็นตัวแทนยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไม่ใช่การวัดมูลค่าเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป
ศิลปะเป็นการแสดงออกถึงเนื้อหาทางอารมณ์ การแสดงออกกลายเป็นสิ่งสำคัญระหว่างการเคลื่อนไหวแบบโรแมนติกด้วยงานศิลปะ
ที่แสดงความรู้สึกที่ชัดเจน เช่น การแสดงที่ประเสริฐหรือละคร การตอบสนองของผู้ชมมีความสำคัญ เนื่องจากงานศิลปะมีจุดมุ่งหมายเพื่อกระตุ้นการตอบสนองทางอารมณ์ คำจำกัดความนี้ยังคงเป็นจริงในปัจจุบัน เนื่องจากศิลปินต้องการเชื่อมต่อและกระตุ้นการตอบสนองจากผู้ชม
ศิลปะตามแบบ อิมมานูเอล คานท์ (ค.ศ. 1724–1804) เป็นหนึ่งในนักทฤษฎียุคแรกๆ ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เขาเชื่อว่าศิลปะไม่ควรมีแนวความคิด แต่ควรถูกตัดสินด้วยคุณสมบัติที่เป็นทางการเท่านั้น เพราะเนื้อหาของงานศิลปะนั้นไม่น่าสนใจ คุณสมบัติที่เป็นทางการมีความสำคัญเป็นพิเศษเมื่อศิลปะกลายเป็นนามธรรมมากขึ้นในศตวรรษที่ 20 และมีการใช้หลักการของศิลปะและการออกแบบ (ความสมดุล จังหวะ ความกลมกลืน ความสามัคคี) เพื่อกำหนดและประเมินศิลปะ
สนับสนุนโดย gclub ผ่านเว็บ
