Category: ประวัติและตำนาน

อาถรรพ์คำสาปของเพชรโอบ Hope Diamond

ต้นกำเนิดของเพชรน้ำงามสีน้ำเงินลึกลับนี้ก็ยังคงมีข้อสงสัยกันอยู่มากเพราะว่าไม่มีบันทึกเอาไว้เป็นที่แน่นอนแต่เป็นที่รู้จักกันว่าคนแรกที่ได้ครอบครองคือนักค่าเพชรพลอยผู้ช้ำซอยการเดินทางชาวฝรั่งเศษในสมัยกลางในช่วงคริสตศักราชที่17 ชื่อ jean Baptist Tacernier ระหว่างเดินทางมายังประเทศอินเดีย jean Baptist Tacernierก็ได้พบก้อนหินที่มีค่าที่มองดูภายนอกเหมือนซอฟไฟล์แต่ที่จริงแล้วคือเพชรดิบสีน้ำเงินขนาด1123/16กะรัต

ซึ่งถือว่าใหญ่ที่สุดในโลกในบรรดาเพชรสีน้ำเงินในอดีตที่เคยพบมาหลังจากที่jean Baptist Tacernierเดินทางกลับไปประเทศฝรั่งเศษเขาก็ได้ขายเพชรเม็ดใหญ่นี้ให้ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14และเมื่ออายุได้84ปี jean Baptist Tacernierก็ได้เสียชีวิตอย่างลึกลับที่รัสเซียโดยมีข่าวลือว่าถ้าถูกหมาป่าถูกฉีดร่างจนตายต่อมาพระเจ้าหลุยส์ที่ 14ได้มีรับสั่งให้ทำเพชรใหม่

โดยได้ตัดแบ่งเพชรให้ออกเป็น3ส่วนซึ่งในชิ้นแรกนั้นได้หายสาปสูญไปส่วนอีก2ชิ้น ชิ้นหนึ่งได้รับการให้ทำเป็นรูปหัวใจที่มีขนาด671/8กะรัต และ ใช้เป็นเพชรประดับประจำราชวงศ์ฝรั่งเศษไปอีกนับศตวรรษในชื่อเพชรมงกุฏสีน้ำเงิน หรือ สีน้ำเงินแห่งฝรั่งเศษเวลาผ่านไปความโชคร้ายก็เริ่มเข้ามาครอบงำชีวิตในครอบครัวราชวงศ์โดยพระเจ้าหลุยส์ที่16และพระราชนีในทั้งสองพระองค์ได้ถูกตักพระเศียรจะการประติวัตการนองเลือดฝรั่งเศสในปี1979

และเพชรมรณะเม็ดนี้ก็ได้หายสาปสูญไปในเหตุการณ์วุ่นวายในครั้งนี้ด้วยต่อมาในปี1813 ณ กรุงลอนดอน นายหน้าที่ค้าเพชรก็ได้เพชรเม็ดหนึ่งที่มีขนาด44กะรัตมาไว้ในครอบครองถึงแม้ว่ารูปร่างและลักษณะนั้นมันจะไม่เหมือนเดิมแต่ด้วยความงามที่เป็น1และไม่มี2จึงได้ทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นนั้นต่างก็ได้มีความเชื่อกันว่ามันก็คือเพชรน้ำเงินแห่งฝรั่งเศษที่ได้มีการถูกเปลี่ยนให้เป็นรูปร่างไปเพื่อที่จะทำให้สะดวกต่อการที่จะขนย้ายข้ามชาติเป็นไปอย่างลับๆ

จากนั้นยังได้มีหลักฐานจากบางแหล่งว่าพระเจ้าจอร์จที่ 4แห่งราชวงศ์อังกฤษก็ได้เป็นพระองค์หนึ่งงที่ได้เคยเป็นผู้ที่ครอบครองของเพชรที่เป็นอาถรรพ์จากนั้นจึงทำให้ทางราลวงศ์นั้นจำเป็นที่จะต้องขายมันไปเมื่อสินพระชนม์เพื่อจ่ายหนี้ที่มีอยู่จำนวนมหาสารจากนั้นมาเพชรก็ได้ถูกเปลี่ยนมือไปเรื่อยๆจนในปีคริสตศักราช1939เฮรี้ฟิโรพอบเจ้าของมรกดบริษัทการธนาคารก็ได้ซื้อเพชรสีน้ำเงินเพชรนี้เอาไว้เพชรมงกุฏแห่งฝรั่งเศษจึงได้กลายเป็นเพชรประจำตระกุลโฮบและก็ได้ชื่อว่าเพชรโฮบนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาตระกุลโฮบที่เคยร่ำรวยต้องประสบมรสุมชีวิตและลงท้ายด้วยการล้มลลายเนื่องจากถูกคำสาปของเพชร

ชีวิตแสนเศร้าของศิลปินระดับโลก แวนโก๊ะนักวาดภาพที่มีชื่อเสียงระดับโลกแต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังของเขาช่างสุดแสนโศกเศร้าแวนโก๊ะตั้งใจเป็นศิลปินหรือจิตรกรตั้งแต่เด็กมีความสนใจทางด้านนี้แต่ตลอดชีวิตของเขาเขาถ่ายภาพได้เพียงแค่ภาพเดียวแต่หลังจากที่เขาสิ้นลมหายใจไปจากโลกนี้ศิลปะที่เขาสร้างไว้ให้กับเรากลับกลายเป็นสิ่งของมีค่าเป็นอย่างมากมีการประมูลด้วยราคาอย่างสูงที่นักสะสมทุกคนต้องจับตามอง

และออกงานประมูลทุกๆครั้งก็ถึงกับเป็นความฮือฮาของทุกๆคนไม่ใช่แค่ภาพเท่านั้นที่มีราคาเป็นหลักล้านแม้แต่ปืนที่เขาใช้จบชีวิตตัวเองก็ถูกนำมาจัดแสดงในระยะเวลาหลายปีและถูกดูแลอย่างดีด้วยพิพิธภัณฑ์แต่ในภาคหลังก็มีการประเมินราคากันซึ่งหลังจากการประเมินก็ต้องตอบด้วยว่าสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถประเมินค่าได้เพราะมีค่าส่งทางจิตใจแต่ที่สำคัญงานเขาทุกชิ้นมีราคามาก

สำหรับนักสะสมในปัจจุบันก็มีการเก็บบำรุงเป็นอย่างดีเพื่อให้อนุรักษ์ไว้ซึ่งศิลปะมนุษย์เราเป็นสิ่งที่สามารถเรียนรู้พัฒนาส่งต่อองค์ความรู้ต่างๆได้และบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นสิ่งต่างๆไม่ว่าจะเป็นการร้องเพลงการพูดการสื่อสารออกไปการกระทำต่างๆหรือแม้แต่การเขียนหนึ่งในนั้นของการระบายอารมณ์และก็คือการวาดรูปการวาดรูปเป็นทักษะที่ต้องระยะเวลานานแต่ว่าภาพที่เกิดจากการวาดเหมือนจริงอาจจะไม่ใช่ภาพที่สมบูรณ์แบบก็ได้

สิ่งที่มาจากจินตนาการของแวนโก๊ะก็จึงถูกยกย่องให้เป็นศิลปินที่มีความสําคัญระดับโลกชื่อเสียงของเขาแพร่กระจายอย่างรวดเร็วบทเรียนต่างๆของนักศึกษาวิชาศิลปะก็คงไม่พ้นผลงานของเขามาเป็นแบบอย่างในการทำงานมีคนพยายามลอกเลียนแบบผลงานของเขาแต่อย่างที่รู้กันว่าไม่มีใครสามารถลอกเลียนจิตวิญญาณของงานเขาได้ ชีวิตคนเศร้าของเขาเริ่มต้นที่เขาเริ่มจากการวาดรูปด้วยความสนุกสนานและคิดว่าจะหาเลี้ยงชีพด้วยอาชีพศิลปินแต่ชีวิตของเขาก็คือการเพราะว่ารูปภาพของเขาไม่เคยขายได้เลยจนมาเมื่อไม่นานมานี้ตอนที่เขาอายุประมาณวัยกลางคน

เขาขายภาพได้ 1 ภาพเขามีความยินดีอย่างมากที่มีคนชอบผลงานเขาแต่ใครจะรู้ว่าโตมาผลงานชิ้นนั้นของเขามีมูลค่ามากมายต่อมาเขาได้พยายามรังสรรค์รูปภาพออกมาตามจินตนาการของเขาแต่ว่าไม่มีใครซื้อผลงานของเขาเลยแม้แต่ชิ้นเดียวจึงทำให้เขาคิดว่าเขาเป็นคนไร้ฝีมือเราก็ไม่มีทักษะทางด้านนี้เขาต้องสู้กับความหิวโหยจากการขาดอาหาร

เพราะไม่มีเงินและโรคซึมเศร้าที่เขาต้องเผชิญเขาระบายมันออกมาเป็นรูปภาพรูปภาพที่ดังของเขาเป็นรูปภาพที่เห็นเมืองท้องฟ้าและพระจันทร์ที่มีรูปร่างบิดเบี้ยวผิดผิวไปทุกส่วนภายหลังรูปของเขามีความนิยมอย่างมากในปัจจุบันเพราะว่าเขาได้ตัดผมตัวเองออกเพราะจะได้ไม่ได้ยินเสียงต่างๆและเขาก็ยังทำอาชีพนี้ได้มาสุดท้ายชีวิตอาศัยเจ้าของก็จบด้วยการยิงหัวตัวเองด้วยปืนก่อนที่เขาจะจบชีวิตลงและเรื่องเราเขาก็ถูกแล้วต่อมาอีกหลายสิบปี 

ประวัติและผลงานของหลุย ปาสเตอร์ ( Louis Pasteur )  (คริสต์ศักราช 1822 – 1895) นักเคมีและก็นักจุลชีววิทยาชาวประเทศฝรั่งเศส  เขาถือกำเนิดขึ้นมาเมื่อวันที่ 27 เดือนธันวาคม ปีคริสต์ศักราช 1822 และมีอายุนานจนถึงปี 72 ปีจึงได้เสียชีวิตลง

โดยเสียชีวิตเมื่อวันที่ 28 เดือนกันยายน  ปีคริสต์ศักราช 1895 สำหรับหลุยส์ ปาสเตอร์ นับได้ว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่สามารถช่วยเหลือชีวิตผู้คนได้หลายคนมาก ถือได้ว่ามากที่สุดคนหนึ่งเลยก็วาได้เพราะการคิดค้นของเขาจะเน้นการคิดค้นเกี่ยวกับการรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างต่าง รวมถึงโรคพิษสุนัขบ้าและโรคแอนแทรกซ์อีกด้วย

 โดยหลุยส์ ปาสเตอร์  ถือได้ว่าเป็นผู้ครอบครองตำแหน่งเป็นคุณครูในสถานศึกษาหลายที่ เป็นคนที่ศึกษาและทำการค้นพบว่าการบูดเน่าของของกินมีสาเหตุจากสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่เขาเรียกว่าจุลลินทรีย์ ขว้างสเตอร์พบว่าจุลชีพก่อให้เกิดผลกระทบมากไม่น้อยเลยทีเดียวทำให้เขาศึกษาวิจัยเกี่ยวกับจุลอินทรีย์โดยตลอดจนกระทั่งศึกษาและทำการค้นพบกรรมวิธีฆ่าเชื้อโรคจุลชีพได้ด้วยแนวทางพาสเจอร์ไรส์(Pasteurization) การศึกษาและทำการค้นพบนี้ทำให้สาขาวิชาจุลชีววิทยาสะดุดตาล้ำหน้าขึ้นอย่างเร็ว

ถัดมา หลุย ปาสเตอร์ได้ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับโรคระบาดที่มีการระบาดในสัตว์ และก็ได้คิดค้นหาวัคซีนคุ้มครองป้องกันโรคที่รุนแรงที่สุดในช่วงเวลานั้นเป็นโรคแอนแทรกซ์ได้เสร็จ และก็ตามด้วยการค้นคว้าวิจัยหาวัคซีนคุ้มครองโรคอหิวาต์ในไก่ แม้กระนั้นการศึกษาค้นพบวัคซีนที่สร้างชื่อให้กับเขาสูงที่สุดเป็นวัคซีนคุ้มครองปกป้องกลัวน้ำซึ่งเป็นโรคที่ทำให้ผู้ตายไปพอเหมาะพอควร แล้วก็จากการเจอวัคซีนนี้ทำให้ศึกษาค้นพบวัคซีนคุ้มครองป้องกันโรคอีกเยอะมาก อย่างเช่น อหิวาต์ วัณโรค

แล้วก็โรคคอตีบ ถือว่าเป็นคุณประโยชน์ต่อแวดวงแพทย์อย่างมากมาย ปีคริสต์ศักราช 1888 ขว้างสเตอร์ได้จัดตั้งสถาบันขว้างสเตอร์ (Pasteur Institute) ขึ้นที่กรุงปารีส แล้วสถาบันขว้างสเตอร์ก็ได้จัดตั้งขึ้นอีกหลายที่ในประเทศต่างๆทั้งโลก รวมทั้งเมืองไทยในชื่อ “สถานที่เสาวภา” เพื่อใช้เป็นสถานที่ทดสอบค้นคว้าเกี่ยวกับวัคซีนคุ้มครองโรคติดต่อจำพวกต่างๆ

ผลงานเด่นเด่นของหลุยส์ ปาสเตอร์ ก็คือ 

– สร้างสรรค์วัคซีนคุ้มครองป้องกันกลัวน้ำ

– ศึกษาค้นพบจุลชีวันเป็นต้นเหตุที่ทำให้มีการเกิดการเน่าเหม็น

– สร้างสรรค์ขั้นตอนการทำพาสพบร์ไรซ์

ซึ่งอาจเปรียบได้เลยว่า หลุยส์ ปาสเตอร์ เป็นบุคคลที่สามารถช่วยชีวิตผู้คนบนโลกนี้ได้เป็นจำนวนมากและถึงแม้เขาจะเสียชีวิตไปแล้วแต่การคิดค้นทางวิทยาศาสตร์ของเขาก็กลายมาเป็นต้นแบบที่มีการผลิตยาเพื่อออกมารักษาโรคอื่นอื่นได้อีกมากเลยทีเดียว จึงถือได้ว่าหลุยส์ ปาสเตอร์ เป็นบุคคลสำคัญของโลกอีกคนหนึ่งที่คนทั้งโลกควรจะรู้จักและควรจารึกคุณงามความดีของท่านเอาไว้

สัตว์น้ำลึกลับที่เป็นปริศนาที่ยังหาคำตอบไม่ได้ ทุกคนอาจจะไม่เคยได้ยินเรื่องราวที่เกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่อยู่ใต้ท้องทะเลที่เหล่านักวิทยาการก็ยังไม่สามารถค้นพบมันได้และก็ยังไม่สามารถเชื่อได้ว่าพวดสัตว์ประหลาดเหล่านี้มันจะมีอยู่จริงจากนั้นก้ได้ทำการสำรวจในที่ต่างๆแต่ก้ไม่พบเห็นอะไรมีแต่เพียงร่องรอยเท่านั้นทำให้เรานั้นได้ค้นหามัน

อสูรกายใต้ทะเลลึก คราเกน (KraKen)

ในอดีคมีเรื่องเหล่าอสูรกายใต้ทะเลลึกจากerik Kudigaen Pontoppiden จากประเทศนอร์เวย์ จากบันทึกได้บอกว่าเจ้าคราเกน เปรียบเหมือนเกาะรอยน้ำขนาดย่อมมันมีความยาวถึงครึ่งไมล์การค้นพบหลังจากนั้นก็มีรายงานขนาดของมันซึ่งก็พบว่ามีขนาดเล็กอย่างต่อเนื่องการเคลื่อนไหวของเจ้าปลาหมึกยักชนิดนี้ซึ่งมันจะพ่นน้ำออกมาเหมือนกับอย่างเครื่องบินเจ๊ทโดยจะใช้น้ำเป็นเชื่อเพลิงและจะเคลื่อนไหวหากินไปเรื่อยๆ

อาหารของพวกปลาหมึกยักก็คือ ปลา ปลาหมึกและที่ขาดไม่ได้นั้นก็คืออาหารจานโปรดอันได้แก่ปลาวาฬสเปิร์มเมื่อมันเห็นปลาวาฬสเปิร์มมันก็จะเข้าจู่โจมทันทีดังนั้นจึงไม่แปลกที่ว่าลักษณะของเรือเดินสมุดก็คล้ายๆกับปลาวาฬสเปิร์มดังนั้นจึงถูกคราเกนเข้าจู่โจมบ่อยครั้งวันที่3พฤษจิกายน คริสตศักราช1878 หรือพุทธศักราช2421 ได้มีการบันทึกถึงของเจ้าปลาหมึกยักที่มีขนาดใหญ่ที่สุด

ซึ่งถูกค้นพบโดยบังเอิญจากชาวประมงสามคนพวกเขาเห็นซากของมันลอยอยู่กลางทะเลจึงจัดการลากซากนี้โดยใช้สมอเรือนั้นแทนเชื่อกและหลังจากการลากทุลักทุเลพวกเขาก็พาซากของมันขึ้นฝั่งจนได้และหลังจากนั้นจากการสำรวจซากพวกเขาก็พบว่ากล้ามเนื้อบางส่วนของเจ้าปลาหมึกยักนี้มีบางส่วนที่มันยังคงเต้นอยู่พวกเขาจึงตั้งใจว่าจะปล่อยมันตายด้วยวิธีการคือปล่อยให้มันนอนตากแดกให้แห้งด้วยความกลัวอันตรายจากมัน

หลังจากนั้นเมื่อพวกเขาแน่ใจแล้วว่ามันตายจึงได้เริ่มมีการวัดขนาดของมันซึ่งมันมีขนาดใหญ่ยาวถึง20ฟุตและมีหนวดยาวถึง35ฟุตโดยในแต่ละหนวดนั้นมีเคียวที่แหลมคมซึ่งขนาดของเคียวแต่ละชิ้นนั้นใหญ่ถึง4นิ้วในปี1966หรือพุทธศักราช2509พนักงานสองคนที่ทำงานอยู่แอฟริกาใต้เหล่าว่าเขาเห็นเจ้าปลาหมึกยักเขาจัดการกับปลาวาฬสเปิร์มโดยใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งซึ่งสุดท้ายแล้วเจ้าปลาหมึกยักก็เป็นฝ่ายชนะความลึกลับของเจ้าปลาหมึกชนิดนี้นั้นทำให้มีการจัดตั้งคณะวิทยาศาสตร์จากกลุ่มนักวิทยาศาสตร์จากสหรัฐอเมริกา และ นิวซีแลนด์

เพื่อศึกษาเรื่องของเจ้าปลาหมึกยักอย่างจริงจังในเดือนกุมภาพันธ์ปี1999และหลังจากการทำการวิจัยเจ้าปลาหมึกยักเป็นเวลา30วันก็ได้บทสรุปมาว่าพวกมันชอบอาศัยอยู่ในน้ำลึกบริเวณที่มีอุณหภูมิต่ำมากๆและมันชอบไหลไปตามกระแสน้ำ สาเหตุที่ทำให้มันนั้นดุร้ายก็ คือ เมื่อมันไหลไปเจอกับกระแสน้ำอุ่นที่มันจะต้องปรับตัวเองอย่างลวดเร็วและจำเป็นจะต้องลอยอยู่ผิวน้ำเป็นเวลานานทำให้มันนั้นเกิดความเครียดสังเกตได้จากบริเวณที่มีผู่พบเห็นหมึกยักโจมตีมักเป็นบริเวณที่เป็นกระแสน้ำเย็นและกระแสน้ำอุ่นเป็นบริเวณที่หมึกยักนั้นเครียดเพราะมันปรับตัวไม่ทันนั่นเอง