โรคกลัวที่แคบ (Claustrophobia)เป็นหนึ่งในกลุ่มโรคความกลัวเฉพาะเจาะจง (Specific Phobias) ที่ทำให้ผู้ที่มีภาวะนี้รู้สึกกลัวหรือวิตกกังวลอย่างรุนแรงเมื่ออยู่ในพื้นที่จำกัดหรือแคบ เช่น ลิฟต์ ห้องขนาดเล็ก รถไฟฟ้าใต้ดิน หรือสถานที่ที่มีการระบายอากาศไม่เพียงพอ ความกลัวนี้มักจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าไม่สามารถหลบหนีได้และเกิดอาการตื่นตระหนก (Panic Attack) โดยทันที  ผู้ที่เป็นโรคกลัวที่แคบจะมีอาการทางร่างกายและจิตใจที่ชัดเจน เช่น หายใจไม่ออก หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออก รู้สึกเวียนหัว รู้สึกเหมือนจะเป็นลม รวมถึงอาการสั่นและความรู้สึกอึดอัดในร่างกาย นอกจากนี้ยังมีอาการทางจิตใจที่เกิดจากความคิดเชิงลบ เช่น ความกลัวว่าจะติดอยู่ในพื้นที่นั้นหรือกลัวว่าจะไม่มีอากาศหายใจ อาการเหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้เมื่อผู้ป่วยถูกกระตุ้นด้วยสถานการณ์ที่ทำให้รู้สึกแคบหรืออึดอัด ซึ่งอาจทำให้ชีวิตประจำวันของผู้ป่วยได้รับผลกระทบอย่างมาก   โรคกลัวที่แคบมักมีต้นกำเนิดมาจากประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการถูกจำกัดพื้นที่ในอดีต เช่น เคยติดอยู่ในพื้นที่จำกัดโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ทำให้รู้สึกอึดอัดและหวาดกลัวในวัยเด็ก ซึ่งประสบการณ์เหล่านี้อาจสร้างความกลัวและกลายเป็นโรคกลัวที่แคบในที่สุด นอกจากนี้ยังมีปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมที่อาจส่งผลต่อการเกิดโรคด้วย   โรคกลัวที่แคบสามารถส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้ป่วยในหลายด้าน เช่น การหลีกเลี่ยงการใช้ลิฟต์ การเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดิน หรือการเข้าห้องน้ำขนาดเล็กในที่สาธารณะ …